Sibethesto

 Dałabym ten temat w dziale humor, ale nie chcę obrażać uczuć religijnych ewentualnych pastafarian.   Co sądzicie o tej, cóż, religii? Według mnie jest naprawdę ciekawym przytykiem dla... niemal każdego, jak sądzę. No i trzeba mieć w sobie sporo dystansu i odwagi, by powiedzmy uparcie kłócić się z władzą, że chce się mieć zdjęcie do prawa jazdy z durszlakiem na głowie. Albo by w telewizyjnym wywiadzie z iście pokerową twarzą powtarzać, że wierzy się w Latającego Potwora Spaghetti.  Sporo osób nazywa to po prostu głupotą - wiadomo, zdania zawsze są podzielone, szczególnie w tak specyficznych przypadkach.

Fałsz. Zwykle raczej widzę tę winę w sobie. Nie znosisz małych dzieci i starasz się ich unikać.

Icon for hire Ghost BC (Na forum chyba o nich nic nie było...) Xandria Sirenia  

Jestem całkiem zadowolona, oczywiście są gorsze i lepsze dni. Każdy kształtuje swoje życie, a mi idzie zadziwiająco znośnie, patrząc na to, jaka jestem. Po prostu staram się doceniać, to co mam. 

Najpierw wypytuję o przyszłość. Jeżeli mnie przekona, to przyglądam się jej (załóżmy, że to sąsiadka, nie zamierzam nigdy zmieniać płci) uważnie, patrzę na ręce, po czym odcinam sobie palec i patrzę, czy coś się stanie. Lepsze byłoby samobójstwo, ale martwemu ciężej patrzeć. Jednak jeśli uznam, że kłamie, to uciekam z piskiem i zgłaszam na policję prześladowanie.    Zrobiłeś/aś kiedyś coś bardzo okrutnego, czego nie żałujesz?

Dostałam dziwny, aczkolwiek niesamowity prezent (zachowam dla siebie, jaki) od kolegi okultysty. Zaczęłam ogarniać podręcznik do hiszpańskiego, sporo starszy ode mnie. Dwóch miłych panów sprzedało mi truskawki po bardzo niskiej cenie. Do tego ta radość, gdy widzisz, że ktoś czuje się lepiej. Nie mówiąc już o wakacjach! 

Też często miewam z tym problemy (fobia społeczna, na szczęście nie jakoś "poważna"). I mam kilka rzeczy, które mi pomagają, nie wiem jak jest u Ciebie, w końcu każdy człowiek jest inny. Ważnym dla mnie było zrozumieć, że nie jestem jakimś chorym i niechcianym elementem społeczeństwa, że niektórzy mnie lubią. Oraz że ludzie tak naprawdę nie patrzą ciągle mi na ręce i w sumie są dosyć obojętni. Pewności siebie dodaje też poczucie bycia w czymś dobrym.  Co do akceptacji - tu można przyjąć postawę konformistyczną, ale nie wydaje mi to się dobrym wyjściem. Po prostu nie szukaj tej akceptacji na siłę, bo to zwykle nie wychodzi... Może to inni mają problem, że Cię nie akceptują? Cóż, nie znam sytuacji. Mam nadzieję, że spodoba Ci się tutaj. Pamiętaj, odważ się wypowiadać! Anonimowo to przychodzi łatwiej i może ułatwi Ci wyrażanie się normalnym życiu.

Ogólnie nie jestem zbyt wymagająca i jeżeli ktoś chce ze mną pogadać, to już jest dla mnie spoko. Jednak najbardziej ciągnie mnie do ludzi mądrych, tolerancyjnych, łagodnych, raczej spokojnych, z dystansem do siebie (a przynajmniej nie nadętych) oraz z własnymi poglądami. 

Ostatnio zauważyłam "Śmierć" Neila Gaimana, kupiłam i niczego nie żałuję. "Sandmana" czytam online, ale mimo wszystko wolałabym go mieć w wersji papierowej - czeka mnie dużo oszczędzania. 

Kuzynka, która pozwala mnie pięknymi tyradami o stanie naszego kraju. Oskar?

Mnóstwo żenujących dla mnie rzeczy.  Głośno puszczam muzykę i śpiewam, czasem mówię coś na głos do dajmony, skaczę po pokoju, robię notatki odnośnie okultystycznych zagadnień, próbuję tańczyć, płaczę...

Witaj na forum! Jakie sporty ekstremalne uprawiałeś?

Woah, dziękuję! Najwyraźniej po prostu nie umiem szukać. 

 Owszem, czytałam tak Fairy Tail, ale niestety usunięto. Chciałam też "Doubt", ale nie mogłam znaleźć i ostatecznie znalazłam wersję papierową. Niemniej mam świadomość, że da się czytać online i bardzo mnie to cieszy.

 Akurat w tym przypadku wydaje mi się, że nie chodzi o to, jak jest, tylko o to, co myślą ludzie. To w końcu forum młodzieżowe, nie ma tu jakiegoś tłumu, który przejmowałby się tego typu zagadnieniami. Sama przyznam, że jakoś w taki podział nie wnikałam... Biorąc to wszystko tak na chłopski rozum, to takie połączenie religii z filozofią ma nawet pewien sens. Filozofia, jak najprościej uczą w szkołach, to umiłowanie mądrości i rozważania naszej egzystencji. A religia też na swój sposób stara się ją wyjaśnić. Do tego obydwie dotyczą tej niematerialnej strefy życia. Zarówno kapłan, jak i filozof, może nauczać o swoim poglądzie na świat, obydwaj mają swoje "zasady".