Forums

Ten wątek o zdesperowaniu - szczerze mówiąc masz w pewnym sensie rację. Kiedy z kimś aktywnie nie flirtuję, czuję się kompletnie bezwartościowo. Nie czuję się ogóle jak kobieta, a raczej coś bezkształtnego, bezpłciowego, ohydnego, czego nikt by nie dotknął. Pojawiają się stany depresyjne. Widząc pary na ulicach automatycznie stają mi łzy w oczach. Widząc, jak jakiś chłopak na ulicy całuje jakąś dziewczynę nie mogę powstrzymać fali nienawiści i założeń, co do tego, jaka ta dziewczyna musi być zła. Chcę mi się płakać, jak ktoś zapyta, czy mam chłopaka. Albo jak koleżanka zacznie mówić o chłopaku. Stąd wolę tkwić w stałym stanie "flirtowania" z kolejną i kolejną to osobą, bo to daje mi chociaż chwilowa iluzję, chwilowe uwolnienie się od tej ciągłej depresji. Znaczy chyba sama nawet wiem, co zrobić. Pamiętam, że swojego czasu interesowałam się mocno stoicyzmem współczesnym i tam jednym sposobem, według tej filozofii na poradzenie sobie z takimi rzeczami jest negatywna wizualizacja. W skrócie polega to na tym, że wyobrażasz sobie, że nigdy tego nie dostaniesz. Że na zawsze zostaniesz tą bezkształtną formą, tym stworem, którego nikt nie dotknie. Nikt cię nigdy nie pokocha. Za kilka lat wszyscy wokół ciebie będą już mieli żony i mężów, albo długoletnie związki, a ty zostaniesz sama, bez nikogo, bez ani jednej osoby, którą by obeszło, jeśli umrzesz. Nazwą mnie "starą panną", będą mówić, że "nikt jej nie chce", "pewnie musi być coś z nią nie tak", "jest dziwna". Będę kłamała ludziom o związkach, których nigdy nie miałam, żeby móc być akceptowaną. Będę się głupio śmiała przy kolejnym chłopaku który zainsynuuje, że muszę mieć naprawdę powodzenie. Wytrzymywała, by nie wybuchnąć ironicznym śmiechem przy tych, których najwyraźniej onieśmielam. Po prostu trzeba to zaakceptować. To naprawdę działa swoją drogą, zdaję sobie sprawę, że zwykle brzmi to dość drastycznie, ale ta metoda działa. Muszę sobie zaplanować życie jako osoby, której nikt nie zechce. Skupić się na innych aspektach, przykładowo na karierze. Nigdy nie dowiem się, co to miłość, ale przynajmniej rozwinę się zawodowo, będę miała dużo pieniędzy. Nie można mieć wszystkiego, prawda? Przyznam, że nie sądziłam, że to jest w porządku. Żeby sprawdzać, czy ktoś jest w związku za jego plecami. Zdarzyło mi się przeglądać czyjeś profile na Instagramie czy Facebooku, żeby to odkryć, ale zawsze czułam się winna, jak jakiś stalker. A z pytaniem wprost - szczerze mówiąc, w każdym pojedynczym przypadku, o którym mówiłam, to nie wchodziło w grę. Skłamaliby, ominęli by prawdę, albo powiedzieli prawdę. Problem w tym, że nigdy nie wiadomo, które z trzech to jest. Więc bezużyteczne na dobrą sprawę.

... za światem, z którego pochodzę.

Zaebiście, właśnie całkowicie nieoczekiwanej zmiany działu [oficjalnie / na chwilę obecną jedynie w celu przeszkolenia] i mnóstwa nowych rzeczy do ogarnięcia oraz konieczności przystosowania się do zupełnie innego sposobu organizacji pracy było mi potrzeba 

fajne 

Nie ma co się przejmować, mnie przez cały czas ktoś opuszcza, ale za to w niedługim czasie przychodzi ktoś nowy, na tym polega życie według mnie, nieustanne zmiany. Wiem że może to być bolesne ale najwidoczniej tak miało być, z drugiej strony jakby koleżance zależało, to by chciała żeby się porozumieć i tyle.